κλιβανάριος

κλιβανάριος και κριβανάριος, ὁ (Α)

1. οπλισμένος με θώρακα, θωρακοφόρος, σιδηρόφρακτος ιππέας (κλιβανάριοι

ὁλοσίδηροι

κλίβανα γὰρ οἱ Ρωμαῖοι τὰ σιδηρᾶ καλύμματα καλοῦσι, ἀντὶ τοῦ κηλάμινα», Ιω. Λυδ.)

2. (αμφβλ. σημ.) αρτοποιός, φούρναρης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ. που προήλθε από τη λατ. clibanarius < clibanus < κλίβανος].